“Niks van ‘ik beheer jouw geld’. Rot op!”
Marije is 41 jaar oud, en “gelukkig gescheiden”. Tot 2008 leidde zij een team van 36 mensen in de verkoop van materialen voor grote beurzen. De financiële problemen begonnen pas echt toen ze haar scheiding doorzette, in 2008. Haar man was gewelddadig, dus ze wilde bij hem weg. Maar hij maakte het haar nog lastiger. Onder dwang moest zij de hypotheekovereenkomst tekenen, voor een huis waar zij “nooit een voet over de vloer heeft gezet”. Anders dreigde hij met hele erge dingen. Ook de schulden voor haar speciale ADHD-medicijnen a €200,- per maand stapelden zich op.
5 jaar geleden kwam we op straat te staan. Eerst zat ze in een speciale opvang voor ex-prostituees, daarna in de nachtopvang bij de Kessler Stichting. Overdag deed ze kaartjes in plantenbakjes. Zo’n €6,- tot €8,- per middag verdiende het, herinnert ze zich. Daarna ging het rollen: binnen anderhalve maand kreeg ze eindelijk de daklozen-uitkering, en niet veel later kreeg ze een woning toegewezen. Hier woont ze tot de dag van vandaag, samen met haar drie kleine hondjes. “Dat is de reden dat ik nog steeds blij ben. Zij zorgen ervoor dat ik geen onverantwoordelijke beslissingen neem, dat ik me gedraag. Wie moet er anders voor ze zorgen?”
Toen haar situatie wat stabieler was zocht Marije hulp bij Parnassia; ze had last van angsten na de slechte ervaringen uit haar huwelijk. Zij verwezen haar voor haar schulden door naar een schuldhulpinstantie. Twee jaar wordt Marije daar begeleid. “Ik heb maar drie keer iemand persoonlijk kunnen spreken, en nog wel op mijn verzoek.” Alles ging per mail of soms per telefoon. Marije had helemaal geen inzicht in wat er met haar geld gebeurde. “Ze deden het helemaal niet met je samen. Ik had helemaal geen overzicht.” Na twee jaar was ze het beu. Via een kennis en tevens vrijwilliger van Amargi wordt ze doorverwezen naar De Pit, van waaruit Henny coordinator is van Amargi. “In 20 minuten had Henny al meer voor elkaar dan na al die tijd bij de schuldhulpinstelling. Henny gaat náast je staan, doet het sámen met je.” Marije heeft eindelijk het gevoel dat ze de goede kant opgaan. “Henny zorgt voor licht, dat je er niet alleen voor staat. Maar ze windt er ook geen doekjes omheen hoor! Ze zegt echt wel waar het op staat.”
Ze zit nu een ruime twee jaar in een budgetbeheer-traject, waarvan 2 maanden bij Amargi. Ze heeft nu ook twee rekeningen: een voor vaste lasten, en een voor haar leefgeld. Van de vaste-lastenrekening heeft alleen Henny een pinpas. Iedere week maakt ze met Henny haar post open en kijkt ze welke rekeningen er zijn. Samen hebben ze een geldplan gemaakt. Ze leeft nu van €50,- per week; die staat op haar leefgeldrekening.
“Ik maak er maar gewoon een spelletje van, en probeer positief te blijven.” Voordat ze boodschappen doet maakt ze een lijstje met wat ze nodig heeft en wat het bij elkaar kost. Zo voorkomt ze dat niet kan betalen bij de kassa. “Dat is zo gênant!” Ze zit in verschillende Facebookgroepen waar spullen worden weggegeven en mensen elkaar helpen. “Soms heeft een bakker heel veel brood over. Zit ik op een zaterdagochtend met een luxe amandelbroodje. Dan moet ik wel lachen!” Marije’s hoofd zit vol, “ik kan niet meer nadenken. Ik ben nu echt een dom blondje”, lacht ze schamper. “Maar het voelt al veel beter dan bij de schuldhulpinstelling. Ik heb eindelijk overzicht, en snap wat er met mijn geld gebeurt. Niks van ‘ik beheer jouw geld’. Rot op!” Over een jaar hoopt ze vrij van schulden te zijn. “Ik hoop dat ik dan weer verder kan met leven.”